O Noia desaparecera por problemas económicos e no ano 1987 un grupo de xente na que estaban entre outros, PEPE BRENLLA ( D.E.P ) SAYAR, ESTANIS, PEPE RIAL ... voltaron a funda-lo equipo. O positivo deste proxecto era que tódolos xogadores eran de Noia. Estiven ininterrumpidamente dende a tempada 87-88 ata a 97-98. Empezáramos en 2º Rexional e arrasáramos . Chegamos a meter 138 goles. Gañáramos a LIGA e a COPA do SAR dunha forma abrumadora . O servidor deste blog foi quen de marcar na final da Copa do Sar o gol da victoria contra o Cacheiras no MUNICIPAL DE SAN ALBERTO. Gañáramos 1-0.
O ano seguinte en 1º Rexional tamén vencíamos folgadamente. Estes dous anos estiveran de adestradores SEGUNDO MARTINEZ e posteriormente INSUA.
Xogáramos a dous partidos contra o CORCUBION a fase de ascenso a REXIONAL PREFERENTE. En Noia gañáramos 2-0, empatando 1-1 en Corcubión.
Ó tercer ano xa estábamos en REXIONAL PREFERENTE. Empezou o ano adestrando ALFONSO DIEZ e acabou PEPIÑO.
Ese ano fora cando rematáramos de xogar en SAN ALBERTO porque ían a construir un centro educativo. Por certo, quen escribe foi o derradeiro xogador que meteu un gol en SAN ALBERTO. Foi contra a Sarriana. Gañáramos 1-0.
Ese ano fora cando rematáramos de xogar en SAN ALBERTO porque ían a construir un centro educativo. Por certo, quen escribe foi o derradeiro xogador que meteu un gol en SAN ALBERTO. Foi contra a Sarriana. Gañáramos 1-0.
A foto que ilustra esta nova correspóndese con ese partido.
Despóis pasáramos a xogar ó actual estadio de San Lázaro. A pesares de que o primeiro ano rematáramos moi ben, o equipo empezou a desestructurarse. As cousas empezaron a ir mal. Empezouse a traer xogadores de fóra de Noia e non se lles pagaba. No equipo había moi mal ambiente. Desgraciadamente este é un problema habitual nos equipos modestos. Valórase máis a xente de fóra ca xente da casa. "Cabezas privilexiadas as dos dirixentes".
Estivemos varias tempadas seguidas en Rexional Preferente ata que na tempada 90-91 baixamos a primeira rexional por unha alineación indebida dun xogador noso. Estivemos no pozo da primeira rexional ata a tempada 92-93 na que xurdíu a figura de DOMINGO ERVITI.
Con este adestrador ascendemos a REXIONAL PREFERENTE e dende aquela o equipo mantense na mesma categoría. Chegamos a formar un equipo moi forte ( RAMON, MARIÑO, MARIO, CARLOS, PEDROSA, LUIS ALBERTO, TONO, etc, etc, ). Chegamos a xogar unha promoción de ascenso ó quedar cuartos na Liga. Perdéramos perante o CAMBADOS. O fito máis importante foi na tempada 94-95. Quedamos subcampións da COPA DIPUTACION . Eliminamos a equipos coma o IMPERATOR, LARACHA, CERCEDA e RACING DE FERROL. O R. de FERROL cando o apeamos da Copa ía de primeiro no GRUPO 1 da 2ºB. A final xogámo-la en Santa Isabel en Santiago perante o BETANZOS. Íamos empatados 1-1 ata faltando 15 minutos para remata-lo partido. O cansanzo e a inexperiencia foron claves na derrota. O final do partido 4-1 favorable ó BETANZOS.
Continuamos prácticamente os mesmos xogadores varias tempadas. Estar varios anos seguidos as mesmas persoas non é positivo. Provocou un desánimo e un desgaste moi grande en tódolos estamentos ( xogadores, directivos e socios ).
Na tempada 97-98 ABANDONO o NOIA C.F.
Despóis pasáramos a xogar ó actual estadio de San Lázaro. A pesares de que o primeiro ano rematáramos moi ben, o equipo empezou a desestructurarse. As cousas empezaron a ir mal. Empezouse a traer xogadores de fóra de Noia e non se lles pagaba. No equipo había moi mal ambiente. Desgraciadamente este é un problema habitual nos equipos modestos. Valórase máis a xente de fóra ca xente da casa. "Cabezas privilexiadas as dos dirixentes".
Estivemos varias tempadas seguidas en Rexional Preferente ata que na tempada 90-91 baixamos a primeira rexional por unha alineación indebida dun xogador noso. Estivemos no pozo da primeira rexional ata a tempada 92-93 na que xurdíu a figura de DOMINGO ERVITI.
Con este adestrador ascendemos a REXIONAL PREFERENTE e dende aquela o equipo mantense na mesma categoría. Chegamos a formar un equipo moi forte ( RAMON, MARIÑO, MARIO, CARLOS, PEDROSA, LUIS ALBERTO, TONO, etc, etc, ). Chegamos a xogar unha promoción de ascenso ó quedar cuartos na Liga. Perdéramos perante o CAMBADOS. O fito máis importante foi na tempada 94-95. Quedamos subcampións da COPA DIPUTACION . Eliminamos a equipos coma o IMPERATOR, LARACHA, CERCEDA e RACING DE FERROL. O R. de FERROL cando o apeamos da Copa ía de primeiro no GRUPO 1 da 2ºB. A final xogámo-la en Santa Isabel en Santiago perante o BETANZOS. Íamos empatados 1-1 ata faltando 15 minutos para remata-lo partido. O cansanzo e a inexperiencia foron claves na derrota. O final do partido 4-1 favorable ó BETANZOS.
Continuamos prácticamente os mesmos xogadores varias tempadas. Estar varios anos seguidos as mesmas persoas non é positivo. Provocou un desánimo e un desgaste moi grande en tódolos estamentos ( xogadores, directivos e socios ).
Na tempada 97-98 ABANDONO o NOIA C.F.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Grazas por participar neste blog, as tuas palabras son imprescindibles para facer medrar esta páxina.